Magazine

Als kind ben ik vernoemd naar mijn opa Eppie, een trotse Fries. Een mensenleven later zie ik me naast hem op de bank zitten, aandachtig zijn woorden herhalend: bûter brea en griene tsiis, wa’t dat net sizze kin is gjin oprjochte Fries”. Vrij vertaald: boter, brood en groene kaas, wie dat niet op zijn Fries kan zeggen is geen oprechte Fries. Opa Eppie was oprecht en trots, geboren in Joure, opgegroeid aan het Friese water en een echte zeiler. Mijn watersportpassie komt vrijwel zeker bij hem vandaan. Hij wilde van mij, Amsterdams bleekneusje, ook graag een echte Fries maken. Dat begon met de taal van opa en mijn ‘verfriezing’ werd door mijn vader voortgezet op het water.

In de zomer staken we met onze kleine kajuitzeilboot het IJsselmeer over en dwaalden langs de Friese meren, de stadjes en dorpen. Als kind leerde ik dat Friesland eigenlijk Nederland op zijn best is. Het is er rustiger dan in de Randstad, de mensen nemen tijd voor je en zijn recht door zee. De producten van het land zijn puur natuur, voedzaam en smakelijk. Het landschap is afwisselend en elk watertje biedt je verrassende uitzichten. Dankzij alle sloten, meren en het IJsselmeer, zie je nergens zoveel watersport als in Friesland en op een paar vierkante kilometer vind je meer hoogwaardige bootbouwers dan waar dan ook ter wereld.